1- اختلاف جنس
2- قصد و رضا (اراده)
3- اهلیت
4-اجازه ی دولت برای ازدواج با بیگانگان
اگرچه ماده صریحی در مورد بطلان ازدواج دو هم جنس وجود ندارد اما این موضوع بسیار بدیهی است و نیاز به استدلال چندانی دارد و جزء مقتضیات ذاتی عقد نكاح می باشد . پس ازدواج باید باجنس مخالف باشد و الا ازموارد فسخ خواهد بود.
نه تنها در نكاح بلكه تمام عقود ملاك مبنایی صحت قصد وجود قصد واعلام رضایت می باشد كه در صورت فقدان قصد عقد باطل و در صورت فقدان رضایت ، عقد غیرنافذ است یعنی متعاقبا ً برای نفوذ ، نیاز به تایید یا تكذیب دارد.
اهلیت : رسیدن به سن ازدواج ، اعلام رضایت ولی در برخی موارد و شرایط ازدواج سفیه و مجنون ازموارد اهلیت در نكاح می باشد.
این قاعده جنبه ی سیاسی داشته و درجهت مصلحت دولت در این باب وضع شده است . ( برای مثال نكاح كارمندان وزارت خارجه با اتباع بیگانه یا كسانی كه به موجب ازدواج به تابعیت ایران در آمده اند ممنوع می باشد.)
اختلاف جنس یكی از شرایط مهم و كلیدی برای انعقاد عقد نكاح است كه امروزه بسیار زیر سوال رفته است ! اگرچه این امر جزء بدیهیات است و نیاز به استدلال ندارد اما می توانیم این گونه آن را مدلل كنیم كه این نوع نكاح { یعنی ازدواج بین دو هم جنس} بر خلاف اخلاق حسنه و همچنین نظم عمومی است و به استناد ماده 975 قانون مدنی باطل طلقی شده و قاضی نیز اجازه ندارد آن را مجری بداند.
اگرچه ماده صریحی در مورد بطلان ازدواج دو هم جنس وجود ندارد اما این موضوع بسیار بدیهی است و نیاز به استلال چندانی دارد و جزء مقتضیات ذاتی عقد نكاح می باشد.
درعمل نیز این اختلاف از شناسنامه زوجین قابل تشخیص است و سر دفتر به استناد آن می تواند پس از احراز اختلاف جنس ، صیغه ی نكاحیه را جاری سازد. البته این مغایر بااین موضوع نخواهد بود كه هرگاه خلاف این امر ثابت شود هریك از زوجین می تواند به دادگاه مراجعه و پس بررسی كارشناس پزشكی و اثبات این امر نكاح را فسخ نماید.
ازدواجی كه فاقد قصد باشد باطل است و هیچ اعتبار وآثاری به جای نمی گذارد.
پس باید بگوییم نكاح مجنون بدون اذن قیم یاولی ، نكاح در حالت مستی و یا نكاح به قصد شوخی از آنجایی كه فاقد قصد انشاء نكاح می باشد باطل است.
ماده 1062 قانون مدنی : نكاح واقع می شود به ایجاب و قبول ، به الفاظی كه صریحا ً دلالت بر قصد ازدواج نماید.
ماده 1064 : عاقد باید عاقل و بالغ و قاصد باشد.
در قانون مدنی مصوب 1313 در مورد سن ازدواج آمده بود كه ازدواج دختر ها تاسن 15 سالگی و پسر تاسن 18 سالگی ممنوع است و در مواردی كه مصلحت آن ها اقتضا كند با پیشنهاد مدعی العموم و تایید دادگاه می توان شرط سن را رعایت ننمود ولی به هرحا به دختران كمتر از 13 سال و پسران كمتر از 15 سال داده نمی شد.
قانون حمایت خانواده این معیارهای سنی را نیز تغییر داد . اما نهایتاً باید بگوییم گه هم اكنون محدودیت سنی ندارد و صرفا ً قبل از بلوغ منوط به اذن ولی و رعایت قبطه و مصلحت مولی علیه می باشد.
اجازه ی دولت برای ازدواج با بیگانگان :
با توجه به مصلحت كشورو زیان هایی كه ممكن است از این باب برای نظام حاكم در كشور ایجاد شود مثل جاسوسی ازدواج كارمندان وزات امور خارجه بابیگانه ممنوع شده ودر صورت استنكاف خاصی از سمت خود عزل می شود. البته هیچ شكی در صحت نكاح او وجود ندارد و نكاح او كاملا صحیح و نافذ خواهد بود.
انعقاد عقد نكاح دارای شرایط خاصی است : اختلاف جنس ، قصد و رضا (اراده) ، اهلیت ، اجازه ی دولت برای ازدواج با بیگانگان
اختلاف جنس : اگرچه ماده صریحی در مورد بطلان ازدواج دو هم جنس وجود ندارد اما این موضوع بسیار بدیهی است و نیاز به استدلال چندانی دارد و جزء مقتضیات ذاتی عقد نكاح می باشد .
قصد و رضا : نه تنها در نكاح بلكه تمام عقود ملاك مبنایی صحت قصد وجود قصد واعلام رضایت می باشد كه در صورت فقدان قصد عقد باطل و در صورت فقدان رضایت ، عقد غیرنافذ است یعنی متعاقبا ً برای نفوذ ، نیاز به تایید یا تكذیب دارد.
اهلیت : رسیدن به سن ازدواج ، اعلام رضایت ولی در برخی موارد و شرایط ازدواج سفیه و مجنون ازموارد اهلیت در نكاح می باشد.
اجازه ی دولت برای ازدواج با بیگانگان : این قاعده جنبه ی سیاسی داشته و درجهت مصلحت دولت در این باب وضع شده است .
نظر کاربران
