مجموعه قوانین انتقال ارث در جوامع مختلف متفاوت و در طول زمان تغییرات بسیاری کرده است بعد از اینکه شخص فوت میکند ممکن است ماترکی (مال و اموالی) داشته باشد که وراث ایشان بعد از گرفتن گواهی انحصار وراثت میتوانند آن ماترک را بین خود تقسیم کنند. به این ماترک که به وراث میرسد ارث میگویند.
اشخاصی که به موجب نَسَب ارث می برند سه طبقه اند و هر طبقه دو درجه دارد.
با وجود طبقه اول، طبقه دوم و با وجود درجه اول درجه دوم ارث نمی برند:
طبقه اول ـ درجه اول: پدر و مادر و فرزندان
درجه دوم: اولادِ اولاد (نوه های متوفی)
طبقه دوم _ درجه اول: اجداد (مادربزرگ و پدربزرگ) و برادر و خواهر
درجه دوم: فرزندان خواهر و برادر و پدر ها و مادرهای پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها
طبقه سوم- درجه اول: اعمام (عمو) و عمات (عمه) و اخوال (دایی) و خالات (خاله)
درجه دوم: اولاد آن ها (فرزندان عمو و عمه و دایی و خاله)
اگر شوهر در زمان فوت هیچ فرزند یا نوه ای از همسرش نداشته باشد، زن از اموال مرد یک چهارم ارث بری می کند. این که چه مالی را می تواند به ارث ببرد اهمیت دارد چون در مقدار سهم زن تاثیر دارد.
یکی از آثار حقوقی عقد ازدواج دائم، ارث بردن مرد و زن از یکدیگر بعد از فوت یکی از آنهاست که مبنای این توارث در قرآن مجید آمده و قانون مدنی نیز به جزئیات و نحوه ارث بری و تفاوت های مقدار ارث مرد و زن پرداخته است.
یکی از آثار حقوقی عقد ازدواج دائم، ارث بردن مرد و زن از یکدیگر بعد از فوت یکی از آنهاست که مبنای این توارث در قرآن مجید آمده و قانون مدنی نیز به جزئیات و نحوه ارث بری و تفاوت های مقدار ارث مرد و زن پرداخته است.
اگر مرد هیچ فرزندی نداشته باشد سهم زن یک چهارم از تمامی اموال است. اگر مرد صاحب فرزند باشد زوجه، یک هشتم از عین اموال منقول (مثل ماشین، موتور و غیره) و یک هشتم از قیمت اموال غیرمنقول (مثل خانه، باغ، مغازه و غیره) اعم از عرصه (زمین) و اعیان (ساختمان) ارث می برد.یکی از شرایط لازم برای این که زن و شوهر وارث هم بشوند عقد نکاح دائم است، یعنی در ازدواج موقت توارث بین زوجین برقرار نمی شود و شرط بعدی برای ارث بردن زن و مرد از یکدیگر این است که در زمان فوت، زن و مرد در عقد هم باشند و رابطه زوجیت موجود باشد.
پس از مرگ مرد علاوه بر تقسیم اموال منقوله اموال غیر منقول نیز قیمت گذاری و یک چهارم یا یک هشتم از این قیمت به زن تعلق دارد.
-طبق ماده ۹۴۸ قانون مدنی زن می تواند حق خود را از عین اموال استیفا کند، بنابراین از طریق دادگاه نخست ورثه را اجبار به قیمت گذاری و دریافت سهم خود کرده، در غیر این صورت طبق راه های قضایی، زن می تواند سهم مشاع خود را از عین یعنی خود زمین و خانه تملک کند.
البته در این مورد یک استثناء وجود دارد و آن طلاق رجعی است که در ایام عده طلاق رجعی زن و شوهر از هم ارث می برند؛ زیرا در حکم زن و شوهر هستند و هنوز رابطه زناشویی به طور کامل قطع نشده و با پشیمانی شوهر از طلاق در ایام عده قرارداد ازدواج (عقد ازدواج) به قوت خود باقی است و مانند آن است که طلاقی اتفاق نیفتاده است به همین علت مرد در ایام عده طلاق رجعی مکلف خواهد بود همسر را در منزل خود بپذیرد و نفقه او را بپردازد.
در صورتی که مردی در حال بیماری اقدام به انعقاد عقد با زنی کند و به دلیل همان بیماری و قبل از ازدواج با زن فوت نماید زن از او ارث نخواهد برد.
اگر مردی همسرش را به صورت رجعی مطلقه کرده همچنین در زمان عده فوت کند، اموال زوج به زوجه می رسد اما اگر زمان درگذشت شوهر بعد از انقضای مدت عده بوده یا طلاق بائن باشد (طلاقی که قبل از نزدیکی بوده یا طلاق زن یائسه، طلاق خلع و مبارات) دیگر به زن ارث نمیرسد.
همانطور که گفته شد شرط ارث بردن زن و مرد از یکدیگر وجود رابطه زوجیت و عقد نکاح در هنگام فوت بین آن دو است. وقوع هر نوع طلاقی بین زن و شوهر - به غیر از طلاق رجعی - باعث می شود آنها از ارث بردن از یکدیگر محروم شوند الا در طلاق رجعی که در ایام عده، زن و مرد از هم ارث می برند با وجود این، ماده 944 قانون مدنی می گوید اگر شوهر در حال مرض زن خود را طلاق دهد و ظرف یک سال از تاریخ طلاق به همان مرض بمیرد، زوجه از او ارث می برد اگر چه طلاق بائن باشد، مشروط بر این زن شوهر نکرده باشد.
بنابراین قانونگذار این استثناء را نیز به نفع زن در نظر گرفته است که چنانچه شوهر در حال بیماری زن خود را طلاق دهد و بر اثر همان بیماری ظرف یک سال فوت نماید و زن نیز بعد از طلاق با دیگری ازدواج نکرده باشد از ارث همسر سابق خود بهره مند می شود، هرچند که طلاق بائن بوده و رابطه زناشویی کاملاً قطع شده باشد.
طبقات ارث در طبقه اول شامل فرزند و پدر و مادر متوفی و در صورت فوت فرزندان، فرزند فرزند است. ارث طبقه دوم، شامل برادر و خواهر یا فرزندان آن ها و پدربزرگ و مادربزرگ است. طبقه سوم هم مربوط به عمه و عمو و خاله و دایی و فرزندان آن ها یا اجداد بالاتر است. زن و شوهر داخل در طبقات ارث قرار ندارند و به طور مجزا در کنار این طبقات قرار گرفته و سهم خود را می برند. برای مثال اگر مردی فوت کند و نه فرزندی و نه پدر و مادری و نه برادر و خواهری داشته باشد، در این صورت نوبت به ارث بردن عمه، عمو، دایی و خاله های متوفی می رسد.در چنین شرایطی یک چهارم سهم زن از کل اموال کنار گذاشته شده و سپس نوبت به سهم سایر وراث می رسد.
اگر مردی چند زنه باشد یا در اصطلاح تعدد زوجات داشته باشد، در این صورت، اگر فرزند داشته باشد، سهم همه زنانش با هم یک هشتم اموالش با شرایط گفته شده، خواهد بود و اگر فرزندی نداشته باشند، به کل زنانش، یک چهارم اموال می رسد که به صورت مساوی بین آن ها تقسیم می شود.
طبق ماده ۹۴۴ قانون اگر شوهر در زمان مریضی اش زن را طلاق دهد اما تنها ۱ سال از تاریخ طلاقی که به علت همان مریضی بمیرد، زن از او ارث می برد حتی اگر طلاق به صورت بائن باشد، به شرط آن که زن در طول این ۱ سال ازدواج نکرده باشد.
در میزان سهم الارث زن و شوهر تفاوت هایی وجود دارد و همچنین وجود یا عدم وجود فرزندان در میزان سهم الارث زن و مرد تاثیر دارد و چنانچه مرد دارای همسران متعدد باشد نیز در میزان سهم الارث زن یا زنان، تغییراتی ایجاد می شود. این تغییرات عبارتند از:
1- چنانچه زن فوت کند و دارای فرزند یا فرزندانی نباشد، شوهر نصف اموال زن را به ارث می برد و اگر زن وارث دیگری مانند پدر و مادر نداشته باشد نیز بقیه اموال زن برای شوهر خواهد بود ولی اگر زن فوت کند و دارای اولاد و یا اولادِ اولاد باشد (زیرا اولادِ اولاد نیز در صورت نبود اولیاء خود جانشین آنها محسوب شده و مانند آنها ارث می برد) شوهر یک چهارم اموال زن را به ارث می برد.
2- در صورتی که شوهر فوت کند و اولاد نداشته باشد زن یک چهارم اموال شوهر را به ارث می برد ولی اگر شوهر دارای اولاد یا اولادِ اولاد باشد زن یک هشتم اموال شوهر را به ارث می برد و چنانچه زن بعد از فوت همسر خود و قبل از تقسیم ارث فوت کند، سهم الارث زن به وارثان وی تعلق خواهد گرفت.
3- چنانچه مرد دارای دو یا چند همسر باشد، سهم الارث زن یعنی یک هشتم بین همسران به طور مساوی تقسیم خواهد شد. البته در صورتی که همسران در عقد دائمی باشند و در هنگام فوت مرد نیز رابطه زوجیت و عقد دائم برقرار بوده باشد.
4- در ماده 946 اصلاحی مصوب 1387 قانون مدنی آمده است؛ زوج از تمام اموال زوجه ارث می برد و زوجه در صورت فرزند دار بودن زوج یک هشتم از عین اموال منقول و یک هشتم از قیمت اموال غیرمنقول اعم از عرصه و اعیان ارث می برد. در صورتی که زوج هیچ فرزندی نداشته باشد، سهم زوجه یک چهارم از کلیه اموال به ترتیب فوق است.
5- در ماده 948 قانون فوق نیز که پس از حذف ماده 947 تصویب شده است آمده؛ هرگاه ورثه از اداء قیمت امتناع کنند، زن می تواند حق خود را از عین اموال استیفاء کند.
طلاق ممکن است رجعی یا بائن باشد. در طلاق رجعی، در مدت عده که برای زن سه پاکی یا حدود سه ماه است، زن و مرد می توانند به یکدیگر رجوع کرده و زندگی مشترک را دوباره از سر بگیرند، اما در طلاق بائن اینگونه نیست و امکان رجوع وجود ندارد.
مهمترین شرط ارث بری زن از همسرش زوجیت دائمی بین آن دو است.
طبق ماده ۹۴۰ قانون مدنی در مورد قید زوجیت دائمی صحبت شده این نتیجه برمی آید که در نکاح منقطع (متعه یا صیغه) هیچ ارثی برای زن راه ندارد یعنی حتی زن دیگر نمی تواند شرط توارث را در نکاح منقطع (موقت) بگنجاند و اگر چنین شود شرط باطل است.
طلاق خلع (بخشیدن مهریه در ازای طلاق) یا طلاق پیش از نزدیکی یا طلاق زن یائسه، از جمله طلاق هایی هستند که در آن امکان رجوع وجود ندارد. اگر شوهر، زن خود را به طلاق رجعی مطلقه کند و هر یک از آن ها قبل از انقضای عده (سه ماه) فوت کند، در این صورت، دیگری از او ارث می برد. بر این اساس، اگر شوهر در مدت عده فوت کند، زن از او ارث می برد و اگر زن در مدت عده فوت کند، شوهر از او ارث می برد. حکم دیگری که در خصوص ارث بردن زن و شوهر وجود دارد، این است که اگر شوهر در بستر بیماری باشد و در همان حال بیماری، زن خود را طلاق دهد، اگر ظرف مدت یک سال از تاریخ طلاق، به واسطه همان بیماری فوت کند، در این صورت زن از شوهر ارث می برد. حتی اگر طلاق از نوع بائن (غیر قابل رجوع) باشد یا مدت عده رجعی هم سر آمده باشد، تفاوتی در حکم گفته شده ندارد، مگر اینکه در این مدت زن دوباره شوهر کرده باشد که در این صورت، دیگر مستحق ارث از شوهر سابقش نخواهد بود.
نظر کاربران
