اما متاسفانه هیچ گونه اطلاعاتی در زمینه استخدام ندارند. اگر تمایل دارید در مورد انواع استخدام پیمانی و مسئولیت های کارفرما اطلاعات مفید و کاربردی به دست آورید در ادامه این مقاله با ما همراه شوید.
همان طور که پیشتر گفته شد، به منظور جذب نیرو در نهادهای دولتی و اداری از سه روش برای استخدام استفاده می شود. استخدام رسمی، پیمانی و کارگری سه نوع از روش های جذب نیرو در ارگان های دولتی به شمار می رود.
ما در این مقاله تصمیم داریم تا به صورت اختصاصی به بررسی استخدام پیمانی بپردازیم.
در دستگاه های دولتی و اداری نیروهایی برای انجام امور اجرایی و تصدی گری استخدام می شوند که کلیه ضوابط و مقررات مربوط به این نیروها در آیین نامه استخدام پیمانی ذکر شده است. برخی از افراد استخدام های پیمانی را به نوعی نیمه رسمی می دانند. زیرا در صورت عملکرد مناسب و رضایت کارفرما می توانند در قالب نیروهای رسمی فعالیت خود را ادامه دهند. تمامی افرادی که به صورت پیمانی مشغول به کار هستند می توانند در طول مدت کار تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی کشور قرار گیرند. در ادامه نکاتی کاربردی در مورد نیروهای پیمانی آورده شده است:
پیش از هر چیزی لازم است بدانید که قانون ۶ استخدام کشوری در مورد پیمانی صحبت شده است. به طور کلی هدف از استخدام پیمانی جذب نیروهایی است که در مدت زمانی معین و به طور موقت به کاری مشخص مشغول شوند. لذا ارگان ها و نهادهای دولتی می توانند با توجه به قانون استخدامی کشور و کسب مجوزهای قانونی نسبت به جذب نیرو با استفاده از قراردادهای پیمانی اقدام نمایند. افرادی که به عنوان نیروی استخدامی پیمانی انتخاب می شوند، باید فرمی را که از سوی سازمان امور اداری و استخدامی کشور به آنها ارئه می شود، تکمیل نمایند. در این فرم مدت زمان همکاری مشخص می شود که غالبا مدت زمان متعارفی که برای استخدام پیمانی در نظر گرفته می شود، ۱ سال است. متقاضیان کاری که تحت عنوان استخدام پیمانی در موسسات دولتی مشغول به کار می شوند، تحت حمایت قوانین استخدامی پیمانی قرار می گیرند و باید برایشان بیمه در نظر گرفته شود. در واقع می توان استخدام پیمانی را در نقطه مقابل استخدام رسمی دانست. البته لازم به ذکر می باشد که در صورتی که فرد در طول مدت قراردادش عملکردی مطلوب داشته باشد، می تواند پس از اتمام قرارداد از سوی کارفرما مجددا دعوت به همکاری شود.
مرخصی نیروهایی که به صورت پیمانی استخدام می شوند، در طول ۱ سال، ۱ ماه تعیین شده است. نیروی پیمانی می تواند در صورت کسب اجازه از کارفرما، در طول سال ۱ ماه مرخصی بدون حقوق دریافت نماید. هرساله می توان برای نیروی پیمانی، ۱۵ روز را به عنوان مرخصی استحقاقی ذخیره کرد.
کارفرما موظف است تا نیروهایی را که به صورت پیمانی جذب کرده است، تحت پوشش بیمه قرار دهد. البته در صورتی که افراد به صورت رسمی جذب شوند، پس از بازنشستگی از خدمات مربوط به آن برخوردار خواهند شد. اما این خدمات برای نیروهای پیمانی در نظر گرفته نشده است. کارفرما موظف است در صورتی که قصد فسخ قرارداد را دارد، این موضوع را از یک ماه قبل به شخص استخدامی اطلاع دهد. البته عکس این موضوع نیز صادق است. لذا نیرو نیز باید در صورت تصمیم به فسخ قرارداد، کارفرما را در جریان تصمیم خود قرار دهد. در صورتی که نیروی استخدامی بیمار باشد و یا جز زنان باردار باشد باید این مسئله را به اطلاع کارفرما برساند تا وی موضوع را به سازمان تامین اجتماعی کشور انتقال دهد و در ادامه نیروی استخدامی از قوانین حمایتی مقرر برخوردار شود.
بر طبق قانون افراد نمی توانند به صورت همزمان در دو دستگاه دولتی به صورت قرارداد پیمانی مشغول به کار باشند. ضمن اینکه امکان انتقال افراد پیمانی در ارگان های دولتی نیز وجود ندارد. یعنی نمی توان برای انتقال نیروی استخدام پیمانی از وزارتخانه و یا ارگانی به سایر وزارت خانه ها یا ارگان ها بسترسازی کرد. این انتقال می تواند تنها در صورت ماموریت موقت و یا به دلیل آموزش و یا کارآموزی صورت پذیرد. سازمان تامین اجتماعی کشور از افراد استخدام پیمانی که در حین انجام کار دچار حادثه شوند و این حادثه منجر به نقص عضو، از کار افتادگی و یا فوت آنها شود، حمایت می کند. بر طبق قانون سازمان مزبور در صورت زنده ماندن نیروی پیمانی مستمری از کارافتادگی و حقوق بازنشستگی به وی پرداخت خواهد کرد و در صورت فوت نیروی پیمانی، بازماندگان وی از این مزایا برخوردار خواهند شد. چنانچه سازمان و یا ارگانی قصد جذب نیروی رسمی داشته باشد، باید در گام نخست از میان افراد پیمانی که درحال حاضر در مجموعه مشغول به فعالیت می باشند، دست به انتخاب زند. البته در جذب رسمی نیروهای پیمانی به سابقه کاری فرد توجه خواهد شد. در صورتی که نیروی پیمانی به مدت ۷ روز بدون دلیل موجه در محل کار حاضر نشود، قرارداد کاری وی به صورت یکطرفه و بدون توجه به نظر نیرو فسخ خواهد شد.
نظر کاربران
