ماده ۲۷۶- وصیت چیست ؟وصیت نامه اعم از اینکه راجع باشد به وصیت عهدی یا تملیکی، منقول یا غیر منقول ممکن است به طور رسمی یا خودنوشت یا سری تنظیم شود.
ماده ۲۷۷- ترتیب تنظیم وصیت نامه رسمی و اعتبار آن به طوری است که برای اسناد تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمی مقرر است.
ماده ۲۷۸- وصیت نامه خود نوشت در صورتی معتبر است که تمام آن به خط موصی نوشته شده و دارای تاریخ روز و ماه و سال به خط موصی بوده و به امضاء او رسیده است.
ماده ۲۷۹- وصیت نامه سری ممکن است به خط موصی یا به خط دیگری باشد ولی در هر صورت باید به امضاء موضی برسد و به ترتیبی که برای امانت اسناد در قانون ثبت اسناد مقرر گردیده در اداره ثبت اقامتگاه موصی یا محل دیگری که در آیین نامه وزارت دادگستری معین می گردد، امانت گذارده می شود.
ماده ۲۸۰- کسی که سواد ندارد نمی تواند به ترتیب سری وصیت نماید.
ماده ۲۸۱- کسی که نمی تواند حرف بزند هر گاه بخواهید وصیتنامه سری تنظیم کند باید تمام وصیت نامه را به خط خود نوشته و امضاء نماید و نیز در حضور مسئول دفتر رسمی روی وصیت نامه بنویسد که این برگ وصیت نامه اوست و در این صورت مسئول دفتر باید روی پاکت یا لفافی که وصیت نامه دراوست بنویسد که عبارت مزبور را موصی در حضور او نوشته است.
ماده ۲۸۲- وصیت چیست :وصیت نامه سری را موصی همه وقت می تواند به ترتیبی که برای استرداد اسناد امانتی مقرر است استرداد نماید.
ماده ۲۸۳- در موارد فوق العاده از قبیل جنگ یا خطر مرگ فوری و امراض ساریه و مسافرت در دریا که مراوده نوعاً مقطوع و به این جهت موصی نمی تواند به یکی از طرق مذکور وصیت کند، ممکن است وصیت به طریق که در مواد بعد ذکر می شود واقع شود.
ماده ۲۸۴- افراد و افسران نظامی و کسانی که در ارتش اشتغال به کاری دارند می توانند نزد یک افسر یا همردیف او با حضور دو گواه وصیت خود را شفاهاً اظهار نمایند.
ماده ۲۸۵- در صورتی که نظامی یا کسی که در ارتش اشتغال به کاری دارد بیمار یا مجروح باشد ممکن است وصیت خود را در حضور رئیس بهداری ارتش و مدیر بیمارستان که موصی آنجاست اظهار نماید.
ماده ۲۸۶- اشخاصی می توانند به ترتیب مذکور در دو ماده قبل وصیت نمایند که در جنگ یا مامور عملیات جنگی باشند و یا در محلی زندانی یا محصور باشند که مراوده با خارج نباشد.
ماده ۲۸۷- در سایر موارد مذکور در ماده ۲۸۳ موصی می تواند در حضور دو نفر گواه وصیت خود را اظهار نماید و یکی از آن دو گواه اظهارات او را با تعیین تاریخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصیت نوشته و موصی و گواه ها آن را امضا می نمایند و اگر موصی نتواند امضا کند گواه ها این نکته را در وصیت نامه قید می کنند.
ماده ۲۸۸- اشخاصی که مطابق ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ وصیت نزد آنها شده و همچنین گواه های مذکور در ماده قبل در اول زمان امکان باید در اداره ثبت اسناد یا محلی که در آیین نامه وزارت دادگستری تعیین می شود حاضر شده وصیت نامه را مطابق مقررات راجع به امانت گذاردن اسناد امانت بگذارند و ضمناً اعلام کنند که این آخرین وصیت موصی است که با داشتن اهلیت اظهار داشته.
ماده ۲۸۹- در صورتی که اشخاص مذکور در ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ اظهارات موصی را ننوشته باشند در اول زمان امکان نزد دادرس دادگاه بخشی که به او دسترسی دارند حاضر شده و اظهارات موصی را با تاریخ و محل وقوع وصیت و اهلیت موصی شفاهاً اظهار می دارند. اظهارات مزبور در صورت مجلس نوشته شده و به امضاء دادرس دادگاه بخش و گواه ها می رسد.
ماده ۲۹۰- وصیتی که مطابق مواد قبل (در موارد غیر عادی) واقع می شود بعد از گذشتن یک ماه از تاریخ مراجعت و رسیدن موصی به محلی که بتواند به یکی از طرف مذکور در ماده ۲۷۶ وصیت کند با گذاشتن یک ماه از تاریخ باز شده راه و مرتفع شدن مانعی که به واسطه آن مانع نتوانسته موصی به یکی از طرق مذکور و وصیت نماید بی اعتبار می شود مشروط به اینکه در مدت نامبرده موصی متمکن از وصیت باشد.
ماده ۲۹۱- وصیت چیست ؟هر وصیتی که به ترتیب مذکور در این فصل واقع نشده باشد در مراجع رسمی پذیرفته نیست مگر اینکه اشخاص ذی نفع در ترکه به صحت وصیت اقرار نمایند.
ماده ۲۹۲- هر دادگاه اداره- بنگاه یا شخصی که وصیت نامه به او سپرده شده و نیز دادگاهی که در موارد فوق العاده وصیت در آنجا اظهار گردیده مکلف است بعد از اطلاع به فوت موصی وصیت نامه یا صورت مجلس راجع بع وصیت را به دادگاه بخشی که برای رسیدگی به امور راجع به ترکه متوفی صالح است بفرستد اعم از اینکه وصیت نامه نامبرده به حسب قانون قابل ترتیب اثر باشد یا نباشد و هر گاه وصیت نامه متعدد باشد باید تمام آنها فرستاده شود.
ماده ۲۹۳- هر گاه کسی که وصیت نامه نزد اوست خارج از مقر دادگاه بخش مذکور فوق باشد می تواند وصیت نامه را به دادگاه محل خود تسلیم نماید و آن دادگاه مکلف است فوراً وصیت نامه را به دادگاه بخش نامبرده بفرستد.
ماده ۲۹۴- وصیت چیست :دادگاه بخش در آگهی که برای اداره یا تصفیه ترکه یا تصدیق حصر وراثت می شود قید می کند که هر کس وصیت نامه ای از متوفی نزد اوست در مدت سه ماه به دادگاهی که آگهی نموده بفرستد و پس از گذشتن این مدت هر وصیت نامه ای (جز وصیت نامه رسمی و سری) ابراز شود از درجه اعتبار ساقط است.
ماده ۲۹۵- پس از گذشتن مدت مذکور فوق دادگاه بخش وقتی را برای افتتاح وصیت نامه تعیین و به اشخاصی که وراثت آنها معلوم است اطلاع می دهد که در وقت مزبور حاضر شوند.
ماده ۲۹۶- وصیت چیست :هنگام ابراز وصیت نامه، دادرس دادگاه بخش باید با حضور نماینده دادستان یا مدیر دفتر صورت مجلسی مشتمل بر خلاصه وصیت و اینکه وصیت نامه در حضور او باز شده و خصوصیات وصیت نامه از قبیل مهر و موم و غیره تنظیم و به امضاء حضار برساند.
وصیت نامه سری را دادرس دادگاه بخش با حضور اشخاصی باز می نماید که لفاف آن را امضا یا مهر کرده و در تاریخ باز کردن زنده و در مقر دادگاه حاضر هستند.
اصل وصیت نامه که مطابق این ماده نزد دادرس دادگاه بخش باز می شود به دفتر امانات ثبت فرستاده می شود و رونوشت آن در دفتر دادگاه می ماند- اشخاصی ذینفع می توانند از آن رونوشت بگیرند.
ماده ۲۹۷- بعد از باز شدن وصیت نامه دادگاه بخش به اشخاصی که وصیت به نفع آنها شده یا کسانی که وصی معین شده اند مراتب را اطلاع می دهند.
ماده ۲۹۸- وصیت چیست :وصیت نامه وقتی معتبر است که تمام آن موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از اینکه این دعوی نسبت به تمام وصیت نامه یا قسمتی از آن باشد مسموع نیست.
ماده ۲۹۹- ترتیب صدور سند مالکیت بنام ورثه با موصی له نسبت به اموال غیر منقول که به نام مورث ثبت شده است در آیین نامه وزارت دادگستری معین می شود
اشخاص مشمول مالیات
درباره وصیت نامه : ماده ۱- اشخاص زیر مشمول پرداخت مالیات می باشند:
کلیه مالکین اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی نسبت به اموال یا املاک خود واقع در ایران طبق مقررات باب دوم. هر شخص حقیقی ایرانی مقیم ایران نسبت به کلیه درآمدهائی که در ایران یا خارج از ایران تحصیل می نماید. هر شخص حقیقی ایرانی مقیم خارج از ایران نسبت به کلیه درآمدهایی که در ایران تحصیل می کند. هر شخص حقوقی ایرانی نسبت به کلیه درآمدهائی که در ایران یا خارج از ایران تحصیل می نماید. هر شخص غیرایرانی (اعم از حقیقی یا حقوقی) نسبت به درآمدهائی که در ایران تحصیل می نماید و همچنین نسبت به درآمد هایی که بابت واگذاری امتیازات یا سایر حقوق خود و یا دادن تعلیمات و کمک های فنی و یا واگذاری فیلم های سینمائی (که به عنوان بها یا حق نمایش یا هر عنوان دیگر عاید آنها می گردد) از ایران تحصیل می کند.
ماده ۲- اشخاص زیر مشمول پرداخت مالیات های موضوع این قانون نیستند:
وزارتخانه ها و موسسات دولتی؛ دستگاههایی که بودجه آنها بوسیله دولت تامین می شود. شهرداری ها.
تبصره ۱- شرکت هایی که تمام یا قسمتی از سرمایه آنها متعلق به اشخاص و موسسه های مذکور در بندها فوق باشد، سهم درآمد یا سود آنها مشمول حکم این ماده نخواهد بود. حکم این تبصره مانع استفاده شرکت های مزبور از معافیت های مقرر در این قانون، حسب مورد، نیست.
تبصره ۲- درآمدهای حاصل از فعالیت های اقتصادی از قبیل فعالیت های صنعتی، معدنی، تجاری، خدماتی و سایر فعالیت های تولیدی برای اشخاص موضوع این ماده، که به نحوی غیر از طریق شرکت نیز تحصیل می شود، در هر مورد به طور جداگانه به نرخ مذکور در ماده (۱۰۵) این قانون مشمول مالیات خواهد بود.
|
مسئولان اداره امور در اینگونه موارد نسبت به سهم فعالیت مذکور مکلف به انجام دادن تکالیف مربوط طبق مقررات این قانون خواهند بود در غیر این صورت نسبت به پرداخت مالیات متعلق با مودی مسوولیت تضامنی خواهند داشت. |
تبصره ۳- معافیت مالیاتی این ماده برای مواردی که از طرف حضرت امام خمینی (ره) یا مقام معظم رهبری دارای مجوز می باشند بر اساس نظر مقام معظم رهبری است.
تبصره ۴- حذف شده است.
تبصره ۵- حذف شده است
اقسام وصیت نامه:
وصیت خود نوشته وصیت سری وصیت رسمی
وصیت نامه خود نوشت سند عادی است . وارثان موصی و سایر کسانی که در مقابل آن قرار می گیرند می توانند در اصالت سند تردید کنند . در این صورت، به عهده موصی له است که انتساب وصیتنامه را به شخص موصی اثبات کند و در این راه تابع قواعد عمومی است .
در موردی که اصالت وصیتنامه محرز است و به درستی تاریخ آن احراز می شود، مدعی کسی است که تاریخ برخلاف ظاهر نادرست می داند و باید آن را در دادگاه ثابت نماید . در این دعوا، شهادت به تنهایی نمی تواند کافی باشد (ماده ۱۳۰۹قانون مدنی ) و مدعی باید، به استناد اقرار موصی یا اسناد دیگر، غلط بودن تاریخ را اثبات نماید .
وصیتنامه رسمی، از بسیاری جهات بر وصیتنامه خود نوشته رجحان دارد :
نخست آنکه بیسوادان و کسانی هم که توانایی نوشتن ندارند می توانند از آن استفاده کنند . دیگر اینکه، با ثبت وصیت نامه در دفتر اسناد رسمی، نگرانی ناشی از فقدان وصیت از بین می رود و اراده موصی از گزند حوادث مصون می ماند . در مقام اجرای وصیت نیز موصی له نیاز به اثبات اصالت آن ندارد و در بسیاری از موارد رجوع به دادگاه ضرورت پیدا نمی کند، و کوتاهی در ارسال وصیت نامه به دادگاه از اعتبار آن نمی کاهد .
با وجود همه این مزایا تمایل موصی از پنهان نگه داشتن وصیت و پرهیز از نقارهای خانوادگی و همچنین صرفه جویی در وقت و هزینه ثبت سند، باعث می شود که رغبت عمومی بر وصیتنامه خود نوشت بیشتر باشد و جزء بعضی از اغنیاء یا خبرگان حقوقی بدان عنایت نورزند .
در قانون امور حسبی تعریف نشده است ولی، از جمع مواد ۲۷۹ و ۲۸۰ می توان گفت : وصیت نامه سری، وصیتی است که توسط موصی امضاء و لاک مهر می شود و در اداره ثبت محل اقامت او یا محل دیگری که در آیین نامه وزارت دادگستری معین شده است، به امانت گذارده می شود، بنابراین وصیت نامه سری در واقع مخلوطی از وصیتنامه رسمی و خود نوشت است.
وصیت امتیازی است که به هر یک از ما امکان می دهد در مورد سرنوشت اموالمان بعد از مرگ تصمیم گیری کنیم. البته دایره وصیت امور دیگری غیر از اموال را هم دربرمی گیرد. به هر حال کسانی که بر هراس از مرگ غالب می شوند و تصمیم به تنظیم وصیتنامه می گیرند بهتر است با برخی بایدها و نبایدها در این خصوص آشنا شوند.
با نگاهی به قوانین مشاهده خواهیم کرد که سه نوع از وصیت نامه وجود دارد که دادگاه ها آن را به رسمیت می شناسند. بنابراین اگر قصد وصیت داشتید حتما یکی از این قالب ها را انتخاب کنید:
وصیت نامه خودنوشت وصیت نامه رسمی و وصیت نامه سری.
ما در طول حیات خود تصمیمات متعددی می گیریم که باعث کم شدن مالی از دارایی ما یا اضافه شدن مالی بر آن می شود. اما علاوه بر تصرف در اموال در زمان حیات، ما می توانیم در اموال خودمان حتی بعد از مرگ نیز تصرف کنیم. مرگ، پایان شخصیت انسان است و پس از آن دارایی انسان از او جدا می شود. اما تا زمانی که زنده هستیم می توانیم برای این زمان هم تصمیم هایی بگیریم. این کار به وسیله وصیت کردن انجام می شود.
مزیت این امر این است که تا زمانی که زنده هستیم می توانیم در آن تجدیدنظر کنیم و تصرفات جدیدی انجام دهیم. اما سوال این است که این تصرفات را چگونه انجام دهیم؟ این کار به سه طریق انجام می شود. تفاوت سه دسته از وصیت نامه بر مبنای تشریفات تنظیم، اعتبار و قدرت اثباتی است و هر سندی خارج از این سه باشد، به عنوان وصیت مورد پذیرش قرار نمی گیرد. در حقوق ایران وصیت لزوما باید کتبی باشد و وصیت شفاهی قابل استناد قانونی نیست و اثبات چنین وصیتی با شهادت امکانپذیر نخواهد بود.
البته بحث ما در مورد وصیتی است که در دادگاه ها بتوان به آن استناد کرد وگرنه ممکن است شخصی به صورت شفاهی وصیتی کند و فرزندان وی هم به صورت اخلاقی آن را با میل و رغبت انجام دهند. اما اگر اختلافی در مورد همین وصیت به وجود آمد در دادگاه برای اثبات آن مشکلاتی وجود خواهد داشت.
اگر به قانون امور حسبی مراجعه کنیم مشاهده خواهیم کرد که برای صحت و اعتبار وصیت نامه خودنوشت شروطی در نظر گرفته شده است. پیش از هر چیز لازم است که تمام متن وصیت نامه به خط خود وصیت کننده یا چنانکه این قانون می گوید موصی نوشته شود. بیشتر وصیت نامه ها از این نوع است و اصطلاح حقوقی خودنوشت اصطلاحی است که قانونگذار برای این نوع وصیت ها در نظر گرفته است که از سایر انواع وصیت متمایز شود.بنابراین شخصی که سواد خواندن یا نوشتن ندارد و یا به دلیل نابینایی یا ناتوانی قادر به نوشتن نیست، نمی تواند وصیت نامه خودنوشت تنظیم کند.
به عبارت دیگر در نگارش چنین وصیت نامه ای امکان وکالت دادن به غیر وجود ندارد. وصیت نامه خودنوشت لزوما باید دارای تاریخ روز و ماه و سال به خط خود موصی باشد تا در صورت تردید، اهلیت موصی در زمان نگارش وصیت نامه مشخص شود و هم در صورت متعدد بودن نسخه های وصیت نامه، مشخص شود که کدامیک آخرین اراده موصی بوده است.
وصیت نامه خودنوشت لزوما باید امضای موصی را در ذیل یا صدر خود داشته باشد. برای اعتبار وصیت خودنوشت مهر و اثر انگشت موصی به تنهایی کفایت نمی کند و وجود امضا به تنهایی یا به انضمام مهر یا امضا ضروری است. چنین وصیت نامه ای که طبق شرایط قانونی تنظیم شود، واجد اعتبار خواهد بود. اما به هر حال سندی عادی بشمار می رود و وارثان موصی و سایر کسانی که در برابر آن قرار می گیرند می توانند اصالت آن را مورد تردید قرار دهند.
وصیت نامه رسمی شکل دیگری از وصیت نامه است که مورد پذیرش قانون قرار گرفته است. ترتیب تنظیم وصیت نامه رسمی و اعتبار آن مثل شرایطی است که برای اسناد تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمی مقرر شده است. این شکل از وصیت نامه این مزیت را نسبت به شکل قبلی دارد که افراد بی سواد و یا افرادی که توانایی نوشتن ندارند نیز می توانند از آن استفاده کنند. بعلاوه با ثبت این نوع از وصیت در دفاتر اسناد رسمی، نگرانی های ناشی از گم شدن و از بین بردن وصیتنامه از بین می رود و اراده وصیت کننده از خطرات و وقوع حوادث مصون می ماند.
در اجرای چنین وصیت نامه ای نیاز به اثبات اصالت آن از جانب موصی له وجود ندارد و در بسیاری موارد حتی رجوع به دادگاه نیز ضرورتی پیدا نمی کند، چرا که وصیت نامه رسمی سندی رسمی و لازم الاجرا بشمار می رود و مفاد آن خواه ناظر به اموال منقول باشد و خواهد اموال غیر منقول، بدون اینکه نیازی به حکم دادگاه باشد، قابل اجرا است.
دسته سوم از وصیت نامه ها که عنوان آن صراحتا در قانون مورد اشاره قرار نگرفته، وصیت نامه سری است. برای کسانی که می خواهند دیگران از اراده آنها در مورد وصیتشان آگاه نشوند استفاده از این نوع وصیتنامه توصیه می شود. وصیت نامه سری توسط وصیت کننده لاک و مهر می شود و در اداره ثبت محل اقامت وی یا در محل دیگری که در آیین نامه های قانونی مقرر می شود، حفظ و نگهداری می شود. این نوع از وصیت نامه از بیشتر مزایای وصیت نامه های خودنوشت و رسمی برخوردار است.
موصی در زمان حیاتش اقدام به نگارش آن می کند ولی می تواند همواره اطمینان داشته باشد که هیچکس از نگارش آن مطلع نخواهد شد و به صورت امری پنهانی باقی می ماند. از سوی دیگر همه افراد حتی کسانی که سواد یا توانایی جسمی نوشتن ندارند امکان استفاده از آن را دارند و تنها وجود امضای موصی در وصیت نامه برای اعتبار آن کفایت می کند.
وصیت نامه سری جزو اوراق خصوصی و شخصی موصی باقی نمی ماند و با قرار گرفتن در اختیار یک مرجع رسمی از هرگونه تعرض، حادثه و تزویر بدور خواهد بود. موصی با ثبت وصیت نامه در مرجع رسمی به صحت وصیت اقرار می کند و مباشرت او در تنظیم سند امانت هیچ تردید در اصالت وصیت نامه باقی نخواهد گذاشت. در خصوص اعتبار وصیت نامه سری باید میان سند ثبت امانت که در مرجع رسمی تنظیم می شود و به امضای موصی می رسد با خود وصیت نامه قائل به تفاوت شد.
سند ثبت امانت از آن جهت که نزد مرجع رسمی تهیه و تنظیم شده سند رسمی بشمار می رود و از اعتبار این قبیل اسناد برخوردار است، پس قابل انکار و تردید نیست و برای اثبات بی اعتباری آن از طریق ادعای جعل یا ادعای دیگر باید از سوی مدعی دلیل آورده شود. اما خود وصیت نامه سری سندی عادی بشمار می رود.
باید توجه داشت که تملک در اموال بعد از مرگ از طریق وصیت تنها محدود به ثلث اموال است. یعنی یک سوم اموال را از طریق وصیت در زمان بعد از ملک می توانیم اداره کنیم. در صورتی که وصیت ما بیش از یک سوم را در بر بگیرد این وصیت پذیرفته نخواهد شد مگر اینکه وارثان با آن موافقت کنند. موضوع دیگری که در رابطه با وصیت باید از آن اطلاع داشته باشیم این است که نمی توان از طریق وصیت یکی از وارثان را از ارث محروم کرد. اگرچه این موضوع دستمایه برخی فیلم ها و سریال ها قرار گرفته است اما مقررات ارث امری است و امکان تغییر آنها وجود ندارد. بنابراین نمی توان کسی را از ارث محروم کرد یا شخصی را به وارثان اضافه کرد.
آنچه تا کنون در خصوص وصیت گفتیم مربوط به وصیت تملیکی بود. در این نوع وصیت، مالی در زمان بعد از فوت تملیک می شود. اما نوع دیگری از وصیت، وصیت عهدی است. این وصیت معمولا برای تعیین وصی برای اداره اموال کودک بعد از فوت مورد استفاده قرار می گیرد. وصیت کننده یا موصی که پدر یا پدربزرگ کودک است در این نوع از وصیت شخصی را به عنوان وصی تعیین می کند تا بعد از مرگ خودش اداره اموال وی را برعهده گیرند. وصی در زمان حیات وصیت کننده می تواند با این وصیت مخالفت کند اما بعد از مرگ وی این وصیت مستقر می شود و او باید به انجام آنچه مامور به انجام آن شده است اقدام کند.
وصیت یکی از قالب های موجود در قانون مدنی کشور ماست که عمدتا ناظر به تصمیماتی در زمان بعد از فوت است. این قالب گاه شکل عقد دارد و برای تملیک مالی برای زمان بعد از فوت مورد استفاده قرار می گیرد که در این صورت به آن عقد تملیکی گفته می شود و گاهی شکل ایقاع به خود می گیرد و تنها با یک اراده به وجود می آید و تعهداتی را در زمان بعد از فوت به وجود می آورد. در این صورت به آن وصیت تملیکی خواهند گفت. به هر حال وصیت در سه قالب خودنوشت، رسمی و سری تنظیم خواهد شد.
تنظیم وصیت نامه :نحوه واگذاری اموال یک فرد پس از مرگ وی به وراث از جمله مسائلی بوده و هست که پرونده های بسیاری را در محاکم قضایی به خود اختصاص می دهد. برخی از این مواجهات قضایی به دلیل عدم تنظیم درست وصیتنامه است.
برای رفع این مشکل، قانونگذاران حاضر در یازدهمین مجلس شورای ملی در سال ۱۳۱۷ قانون طرز تنظیم وصیت نامه را در ۲۴ ماده مصوب کردند. در ماده نخست این قانون سه روش رسمی یا خودنوشت یا سری برای تنظیم وصیت نامه تایید شده است.
بر اساس مواد دوتاچهار این قانون نیز به ترتیب وصیت نامه رسمی در دفاتر اسناد رسمی تنظیم می شود؛ وصیتنامه خود نوشت توسط فرد تنظیم و تنها وقتی معتبر است که تمام آن به خط موصی بوده و دارای تاریخ روز و ماه و سال به خط و امضای وی باشد اما وصیت نامه سری مهم نیست به خط چه کسی نوشته شده اما باید امضای وصیت کننده را دارا بوده و در دفتر امانات اسناد به امانت گذاشته شود.
سرانجام اینکه براساس ماده ۱۶ این قانون هر نوع وصیت دیگری جز موارد بالا تنها به شرطی که تمام افراد ذی نفع در ارث آن را تایید کنند، معتبر است.
قانون حفظ امنیت اجتماعی ، دیگر مصوبه مهم این روز ادوار مجلس است که در پایین آن امضای نمایندگان مجلس نوزدهم در سال ۱۳۳۵ نقش بسته است. براساس ماده یک این قانون برای حفظ نظم و امنیت عمومی در هر فرمانداری کمیسیون امنیت اجتماعی مرکب از فرماندار، رئیس دادگاه شهرستان، دادستان، رییس شهربانی و رییس ژاندارمری تشکیل شد.
همچنین ماده دو این قانون رسیدگی به عمل اشخاصی که در شهر ها و دهات مردم را به ضدیت با یکدیگر تحریک می نمایند یا کشاورزان را به تمرد و خودداری از دادن بهره، امتناع کشت یا جلوگیری از ورود مالک به ملک خود وادار نمایند را به عنوان وظایف این قانون تعیین کرده بود. سرانجام اینکه درماده ۳ این قانون نیز دو تا ۶ ماه اقامت اجباری در محل مورد نظر کمیسیون به عنوان مجازات محکومان در آن تعیین شد.
نظر کاربران
