در این مقاله درباره وکیل کار اطلاعاتی را مطرح خواهیم کرد که به طور یقین در انتهای مقاله، شما در مورد وکیل کار اطلاعات جامعی را خواهید داشت. امیدواریم این توضیح کوتاه شما را به مطالعه این مقاله تشویق کند.
شما با درک روابط کارگر و کارفرما می توانید به حقوق فوق الذکر دست یابید.کارگران و کارفرمایان نسبت به این مسائل با دیده خود می نگرند و بنابراین این گونه مسائل بسیار مهم است و می توان این مسائل را از جانب هر کدام پیگیری کرد.
در حال حاضر بازبینی و بررسی روابط بین کارگر و کارفرما بسیار مهم بوده و بنابراین بهتر است که با دقت بیشتری روابط این دو بدقت بررسی شود. با توجه به مدرنیزه شدن جوامع و روند به رو به رشد صنعتی شدن و رشد دیوانه وار اقتصادی جوامع و حجم انبوه کارهای تولیدی، نیاز به بررسی روابط بین کارگر و کارفرما، امروزه بیش از پیش مهم جلوه می کند. مشخص است که در هر حال بین کارگر و کارفرما اختلافاتی بوجود می آید. به لحاظ قانونی، کارگر کسی که است که در قبال دریافت حقوق و مزایایی که کارفرما ارائه می کند، در محل کار کارفرما، کار می کند، براساس این تعریف، هرکسی که این چنین شرایطی را داشته باشد کارگر محسوب شده و بدین لحاظ نگهبان یک واحد اقتصادی نیز کارگر محسوب می شود.
وکیل کار اداره کار این چنین معتقدند. کارفرما نیز به کسی گفته می شود که با ارائه حقوق و مزایای اقتصادی، کارگران را به کار دعوت می کند. همه مدیران میانی که واحد اقتصادی یا کارگاه را در غیاب کارفرما اداره می کنند، نماینده کارفرما محسوب می شوند.
به مکانی که کارگر بنا به تقاضای کارفرما در آنجا حضور یافته و کار می کند، کارگاه گفته می شود. همه موسسات کشاورزی، صنعتی، ساختمانی، معدنی، مسافری، خدماتی، تجاری، اماکن عمومی همگی به عنوان کارگاه محسوب می شوند. کارفرما در ابتدا با کارگر قراردادی را به مدت معین و در قبال انجام کاری مشخص و معین منعقد می کند، قرارداد کار می تواند از قرارداد موقت تا دائم متغیر باشد. براساس این قرارداد، کارگر موظف است که در ساعات معین ، حجم کاری مشخصی را تولید کند و برهمین اساس، حقوق و مزایایی به او تعلق خواهد گرفت و اولین مرجع برای حل اختلاف بین کارگر و کارفرماست، قراردادی که در ابتدا بین کارفرما و کارگر منعقد می شود.
مهم ترین مراجعی حل اختلاف کارگر و کارفرما شامل هیئت های تشخیص (مراحل ابتدایی) و هیئت های حل اختلاف (در مراحل تجدید نظر) هستند که اولی به عنوان ابتدایی ترین مرجع و دومی به عنوان مرجع تجدیدنظر تقسیم بندی شده اند و در هر استان کشور متناسب با جمعیت کاری کشور این مراجع توزیع شده اند. بنابراین کارگران می توانند در مواقعی مانند اخراج از کار بدون دلیل موجه و قانونی، عدم پرداخت حقوق و مزایای کارگری به این مراجع مراجعه کرده و حتی در برخی مواقع می توانند از طریق انجمن صنفی کارگری یا نماینده قانونی کارگران و کارفرمایان در اداره کار، اختلاف موجود بین خود و کارفرما را حل و فصل کند.
اداره کار کارگاهی که کارگر در آن شاغل بوده اولین مرجع برای رسیدگی و حل اختلاف بین کارگر و کارفرماست. روند حل اختلاف بدین صورت است که کارگر به اداره کار کارگاه مربوطه مراجعه می کند و درخواست خود را در نهایت در دو صفحه تنظیم می کند و دبیرخانه اداره کار، درخواست کارگر را در سیستم اداره کار ثبت می کند. در صورتی که کارگری نسبت به ادعای وجود اختلاف با کارفرمای خود آگاهی لازم را نداشته باشد می تواند یک وکیل کار دعاوی از اداره کار را به عنوان نماینده و وکیل خود برای حل اختلاف خود با کارفرما معرفی نماید که وکیل کارگر در نهایت ملزم به رفع اختلاف او و کارفرما خواهد بود.
برای انجام این چنین کاری کارگر مدعی باید به دفتر اسناد رسمی مراجعه کند و وکیلی را برای حل اختلاف خود با کارفرما معرفی نماید. نماینده کارگر باید در مراجع حل اختلاف حضور داشته باشد و با ارائه وکالت نامه در محل حضور خواهد یافت و با توجه به مناطق جغرافیایی کشور ، ادارات کار و مراجع حل اختلاف، پرونده ای برای حل اختلاف بین کارگر و کارفرما تشکیل می شود، وکیل کار کارگر می تواند وکیل دادگستری یا وکیل کاری باشد و در همین راستا مراجع حل اختلاف وکالت نامه دستی که هویت کارگر را مشخص نمی کند را نباید دریافت کنند، مگر این که برای حل اختلاف بین کارگر و کارفرما، روش هایی دیگری موجود نباشد و نتوان از آن ها استفاده کرد. انتخاب و استفاده از وکیل دعاوی اداره کار مجرب ارزشمند است و کارگر از این فرصت می تواند به نفع خود بهره ببرد.
زمانی که کارگر درخواست و شکایت خود را از بابت کارفرما به اداره کار تسلیم کرد، اداره کار زمانی را برای بازبینی مورد مشخص خواهد کرد که در این چنین روزی کارگر و کارفرما باید به اداره کار مراجعه کنند. طرفین باید در تاریخ مشخص به اداره کار مراجعه کنند و براساس مستندات و مدارک خود، دفاعیات خود را ارائه کنند. در صورتی که اداره کار نیاز به پژوهش و مطالعه بیشتر جریان بین کارگر و کارفرما را داشته باشند، بازرسان اداره کار به صورت محسوس و نامحسوس به کارگاه مورد نظر مراجعه می کنند و از جریان و نحوه ایجاد اختلاف بین کارگر و کارفرما مطلع شده و گزارش خود را در پرونده منعکس می کنند.
در صورتی که طرفین نسبت به رای صادره از هیئت حل اختلاف معترض باشند می توانند ظرف مدت ۱۵روز اعتراض خود را به صورت کتبی نوشته و به اداره کار تسلیم کنند. بعد از این مدت، هیات حل اختلاف مجددا موضوع را بررسی خواهند کرد. رای هیات حل اختلاف این بار قطعی بوده و فقط می توان در دیوان عدالت اداری به آن معترض بود. اعتراض به رای صادره نسبت به اجرای حکم ممانعتی را ایجاد نمی کند، مگر این که مرجع قضایی دستور دهد که اجرای حکم متوقف شود. در مواردی مانند حوادث ناشی از کار، کوتاهی و قصور کارفرما نسبت به پرداخت دیه و پرداخت خسارت تنها محاکم و مراجع دادگستری می توانند جریان و موضوع را بازبینی کنند.
در صورتی که کارگر یا کارفرما به یکدیگر توهین یا فحاشی کرده باشند، تنها مرجع صالح، دادسرای محل است که باید به این مورد خاص آن ها رسیدگی نماید بخاطر این که این نوع مسائل به عرف و قوانین جامعه مربوط می شود. دادگستری به غیر این که می تواند آرای صادره محکمه های دادگستری را اجرا کند، بلکه ملزم به اجرای آرای مراجع حل اختلاف نیز است. دادگستری، اجراییه را صادر کرده و به کارفرما یا کارگر ابلاغ می کند. در صورتی که مرجع حل اختلاف رای به بازگشت به کار را به صاحب کار اعلام کند، کارفرما ملزم است که ظرف مدت ۱۰ روز بعد از ابلاغ اجراییه از طرف دادگستری، رای صادره را اجرا نماید. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می پذیرد.
در صورتی که بین کارگر و کارفرما اختلافاتی بوجود بیاید و کارفرما هم قراردادی را با کارگر منعقد نکرده در این صورت بهتر است که هردو طرفین اختلاف با آشتی به صلح برسند یا در نهایت با میانجیگری نفری اختلاف طرفین پایان می پذیرد.
تنها هیئت های تشخیص و حل اختلاف براساس ماده ۱۵۷ قانون کار می توانند دعاوی و اختلافات شخصی بین کارگر و کارفرما را رسیدگی کرده و رفع اختلاف کنند.
در ضمن این مراجع می توانند براساس ماده ۱۵۷ قانون کار اختلافات ذیل را نیز رفع کنند:
اختلافات ناشی از انجام کار، و سایر مقررات کار، قراردادهای کارآموزی ، کارگاهی، یا قراردادهای دسته جمعی کار
عدم برقراری آشتی و صلح بین طرفین
مهم ترین مراجع حل اختلاف کارگر و کارفرما شامل هیئت های تشخیص (مراحل ابتدایی) و هیئت های حل اختلاف (در مراحل تجدید نظر) هستند که اولی به عنوان ابتدایی ترین مرجع و دومی به عنوان مرجع تجدیدنظر تقسیم بندی شده اند و در هر استان کشور متناسب با جمعیت کاری کشور این مراجع توزیع شده اند. بنابراین کارگران در مواقعی مانند اخراج از کار بدون دلیل موجه و قانونی، عدم پرداخت حقوق و مزایای کارگری می توانند به این مراجع مراجعه کرده و حتی در برخی مواقع نیز می توانند از طریق انجمن صنفی کارگری یا نماینده قانونی کارگران و کارفرمایان در اداره کار، اختلاف موجود بین خود و کارفرما را حل و فصل کنند. اداره کار کارگاهی که کارگر در آن شاغل بوده اولین مرجع برای رسیدگی و حل اختلاف بین کارگر و کارفرماست. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می پذیرد.
۱. بررسی و تصمیم گیری درباره اختلافات شخصی ناشی از مقررات کارگاهی، قرارداد، کارآموزی و قراردادهای کارگاهی بین کارگر یا کارآموز و کارفرما
۲. بررسی اختلافات ناشی از قراردادهای کار موقت یا کار مشخص
۳. قصور و کوتاهی کارگر در پیروی از قوانین کارگاه، صاحب حق بودن کارفرما نسبت به فسخ قراداد کاری با کارگر و تسویه حقوق و سایر بدهی ها براساس سوابق کاری
در صورتی که کارگاه مشمول مقررات شورای اسلامی نباشد، یا هیچ تشکل و انجمن صنفی در آن تشکیل نشده باشد، نظر هیئات تشخیص می تواند در فسخ قرارداد کاری لازم و ضروری است. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می پذیرد.
۱. بررسی و بازبینی اعتراض نسبت به آرای هیئت های تشخیص
۲. بررسی و بازبینی تقاضای کتبی بیمه شده بیکار مبنی بر عذر موجه بر اعلام بیکاری به اداره کار و کارهای اجتماعی ظرف مدت مقرر
۳. بررسی و بازبینی اختلافات بین کارفرما و کارگر ناشی از طرح طبقه بندی مشاغل
۱. نماینده وزارت کار و کارهای اجتماعی براساس پیشنهاد مدیر کل کار و کارهای اجتماعی و تایید وزارت کار
۲. نماینده کارگران براساس گزیش کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان، در صورت عدم نبود کانون مذکور، نماینده کانون عالی هماهنگی شوراهای اسلامی
۳. نماینده روسای صنایع براساس گزیش کانون انجمن های صنفی صاحب کاران استان
۱. تابعیت جمهوری اسلامی ایران
۲. حداقل سن ۲۵ سال تمام
۳. داشتن حداقل گواهی نامه دوره ابتدایی
۴. آشنایی با مقررات کار و تامین اجتماعی حداقل به مدت ۵ سال تمام
نمایندگان می توانند از زمان تاریخ صدور به مدت ۲ سال عضو هیئت تشخیص هستند.
۱. استعفا
۲. رای محکمه مبنی بر محرومیت از حقوق اجتماعی
۳. خاتمه دوره نمایندگی
۴. فوت
۵. اعلام مراجع گزینش کننده و تایید وزارت کار وکارهای اجتماعی
۶. نداشتن آیین نامه مرتبط با مقررات نحوه تشکیل جلسات و و روش بازبینی هیئت تشخیص
بعد از دریافت شکایت توسط هیئت تشخیص، هیئت مزبور زمانی را برای بازبینی مورد مشخص می کند و قرار بر این می شود که طرفین در اداره کار و کارهای اجتماعی حضور یابند و توضیحات خودشان را ارائه نمایند. حتی اگر کارفرما یا نماینده او نیز حضور نداشته باشد، بازهم جلسه تشکیل خواهد شد.
جلسات تشخیص و حل اختلاف در اداره کار و کارهای امور اجتماعی با حضور نماینده سازمان تامین اجتماعی و حتی در زمان اوقات ساعات کاری تشکیل می شود.
تصمیم جمعی مهم ترین مبنا برای ارائه آرا بوده و اگر موقعی موردی مبهم باشد، به هیات پژوهش ارجاع داده خواهد شد. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می پذیرد.
هئیت حل اختلاف شامل سه شخص نماینده کارگران براساس گزینش کانون شورای اسلامی کار استان یا کانون انجمن صنفی کارگران یا مجمع نمایندگان کارگران واحدهای منطقه و سه نفر شامل نماینده کارفرما یا براساس گزینش مدیران واحدهای منطقه و سه نفر به نمایندگی دولت شامل مدیر کار و کارهای اجتماعی، رئیس دادگستری محل یا نمایندگان آن ها و فرماندار به مدت دو سال انتخاب می شوند. هیت های وزارت کار و کارهای اجتماعی می توانند در سطح استان جلسات حل اختلاف را تشکیل دهند. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می پذیرد.
پس از این که هیئت حل اختلاف شکایتی را وصول کرد زمانی را برای بازبینی مشخص می کند و از طرفین درخواست می کند که در جلسه بازبینی حضور داشته باشند. عدم حضور یکی از طرفین یا نماینده او مانع تشکیل جلسه نخواهد شد. هیت های تشخیص و حل اختلاف بعد از دریافت پرونده به مدت یکماه آن را بررسی کرده و در نهایت رای خود را اعلام می کنند.
جلسات هیئت حل اختلاف در محل اداره کار و کارهای اجتماعی به ریاست مدیر کل کار و کارهای اجتماعی یا نماینده او و در صورت امکان خارج از زمان اداری تشکیل خواهد شد.
هیئت حل اختلاف در صورت لزوم می تواند متخصصان را دعوت کرده و از نظرات و اطلاعات آنان در زمینه به خصوصی مطلع شود.
جلسات هیئت حل اختلاف با حضور ۷ تن از اعضا تشکیل می شود و با رای ۵ نفر حاضر در جلسه ، رای نهایی صادر می شود.
رای نهایی هیئت حل اختلاف باید به انجام برسد و فقط دیوان عدالت اداری مرجع صالح برای اعتراض نسبت به رای نهایی هیئت حل اختلاف است.
براساس بند ۲ ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین نامه محکمه دیوان عدالت اداری مصوبه ۱۳۹۳، تنها مرجع صالح جهت رسیدگی به اعتراضات و شکایات آرای هیئت حل اختلاف کارگر و کارفرما، دیوان عدالت اداری است. نکته مهم در این میان این است که دیوان عدالت اداری می تواند براساس بند ۲ ماده مذکور به نقض مقررات مذکور، اعتراض به آرای هیئت تشخیص و حل اختلاف، رای صادره را بررسی و بازبینی کند. همه کارگران و کارمندان کارگاه ها و شرکت های خاص و دولتی مشمول قانون کار می شوند و در حتی برخی موارد خاص، سهامداران وسرمایه گذاران شرکتی را هم شامل می شود و اگر سهامداران و سرمایه گذاران دچار اختلاف شدند باید برای رفع اختلاف به دیوان عدالت اداری رجوع کنند. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می پذیرد.
نظر کاربران
